هيچ وقت تو خيابون نرو اگه رفتي سرتو بالا نكن اگه بالا كردي،


 به هيچ كس نگاه نكن اگه نگاه كردي نخند اگه خنديدي شماره ازش نگير اگه گرفتي بهش


زنگ نزن اگه زدي باهاش حرف نزن اگه زدي نگو دوسش داري اگه گفتي


باهاش قرار نزار اگه گذاشتي نرو سر قرار اگه رفتي تحويلش نگير اگه


 گرفتي عاشقش نشو اگه شدي بهش نگو، اگه گفتي... ميزاره ميره



بچه بودم نه ديگه منتظر زنگ بودم
نه ديگه واسه ي تومثل تو دلتنگ بودم

بچه بودم تو نبودي شبا زودخوابم ميبرد
دل کوچيکم فقط غصه ي بازي رو مي خورد

بچه بودم خبرازتو خبرازدوروغ نبود
 سرفکراي پريشون انقدرشلوغ نبود

بچه بودم همه چي درست ميشد سخت نبود
 هيچکي اندازه من اونروزا خوشبخت نبود

بچه بودم دلمو کسي هنوزنبرده بود
 هنوزخدا اونو دست خودم سپزده بود

بچه بودم زمونه قدرمو بيشترمي دونست
 کوچمون حال منو از تو که بهتره ميدونست

بچه بودم کسي بيخودي منو اذيت نمي کرد
 مث تو ميون باريا خيانت نمي کرد

بچه بودم کسي مثل تو با روياهام بدنمي شد
 بي توجه ار کنارروياهام رد نميشد

بچه بودم غالمي بود اخه عاشق نبودم
 ازدس چشمهاي تو دق نبود

بچه بودم خبرازخواهش التماس نبود
 لابه لاي دفترام جزدوتا برگ ياس نبود

بچه بودم کسي مثل تو منو رنج نداد
 برد وباخت تلخ ما مزه شطرنج نداد

بچه بودم دلم از هيچکس ناراضي نبود
 فکرو ذکرم پيش هيچ چيزي جزبازي نبود

بچه بودم اسمون يه عالمه ستاره داشت
 غصه مون هرچي که بود يه دنيا راه چاره داشت

بچه بودم قهر و اشتيم روي هم لحظه نبود
 اخم ودردم واسه حرفي که نمي ارزه نبود

بچه بودم بيشتر از اين زمونا در مي زدن
 اونروزا بزرگ بيشتر به هم سر مي زدن

بچه بودم شادي پر بود تو دل بادکنکم
 اخر اون روزا کسي بود که بياد به کمکم

بچه بودم غروبا بوي غريبي نمي داد
 کسي هديه به کسي ساعت جيبي نمي داد

بچه بودم اگه مثل حالا مجنون مي شدم
 از بزرگ شدن واسه ابد پشيمون مي شد

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته

 به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده زل بزنی

 و به جای اینکه لبریز کینه نفرت بشی

 حس کنی هنوزم دوسش داری

 چه قدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیوار تکیه بدی

 که یـک بار زیر آوار غرورش همه وجودت له بشه

 چه قدرسخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی

 اما وقتی دیدیش هیچ چیز جز سلام نتونی بهش بگی

 چه قدر سخته وقتی پیشته سرتو بندازی پایین و آروم اشک بریزی

 چون دلت براش تنگ شده، اما آروم اشکاتو پاکنی تا متوجه نشه...

 چون حتما فکر می کنه دیوونه ای!

 چه قدر سخته وقتی پشتـت بهشه

 دونه های اشک صورتت رو خیس کنه
 
 

 اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوز دوسش داری

 چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگران ببینی

 و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت زیر لب آروم بگی

 گل من باغچه نو مبارک...
 هرچی که لازمت باشه تو پروفایلم هس میتونی بخونی

عاشقانه برایت مینویسم از بی کسیم

 

خبر میدم بهت از غصه و دل واپسیم

 

چشم من به چه شوقی به هوای تو بارونیه

 

تپش قلب من فقط با یاد تو موندنیه

میگویند شیشه ها احساس ندارند

 اما وقتی رو شیشه بخار گرفته ای نوشتم دوستت دارم :

دلم یک جای دنج میخواهد
آرام و بی تنش
جایی باید باشد غیر از این کنج تنهایی!
تا آدم گاهی آنجا آرام بگیرد !…
مثلا آغوش تو!

هیچ رقیبی ندارم
جزء آیینه
که هر روز تو را نگاه میکند
او را هم شکست خواهم داد . . .

  امشب، آغوشت نیست، اما!

خیالت را به آغوش میکشم

موهایت را میبویم؛

نوازش صورتت را

با گونه هایم

به هیچ نمیدهم.

امشب اینگونه است!

فردا شب و شبهای دگر را چه کنم !!!؟       

حرف هایم دلخوری هایم دلتنگــــی هایم و تمام اشک های مـن بمانـد بـرای بعـــــــــــــــد ... تنها به من بگو با او چـــــــگونـــــه میگـــــــذرد کــــــه با مـن نمی گذشت . . . . 
می گویند شاد بنویس...!! نوشته هایت درد دارند...! و من یاد مردی می افتم که با ویالونش گوشه ی خیابان شاد میزد اما با چشمهای خیس...!
مادر ! من هرگز بهشت را زیر پایت ندیدم ، زیر پای تو آرزوهایی بود که از آن گذشتی به خاطر من …
هنوز هم مثل انشاهای دوران دبستان با نتیجه گیری مشکل دارم . . .
“ چرا رفتی ؟
چقدر باید بگذرد تا من در مرور خاطراتم وقتی از کنار او رد میشوم تنم نلرزد و بغضم نگیرد…!!!
بعد از رفتنت…من موهایم را از ته تراشیدم تا عطر انگشتانت مرا دیوانه تر نکند…!!!
موهایش سفید شده بود..کودکی که یواشکی دفتر خاطرات مراخواند